ELA GAWIN, 24.IV.2008 r.
KOMENTARZ DLA ZNAJOMYCH

Dedykuję tą stronę www mojemu mężowi Andrzejowi...  Na pamiątkę naszego ślubu 29.IX 2007

To na razie pierwsza wersja strony, zawiera drobne błędy literowe i graficzne. Będę ją poprawiać i udoskonalać... Minęło dopiero pół roku od naszego ślubu...  Ale mam wrażenie jakby to już były dwa lata...  Mogę przygotować taką stronę www innym nowożeńcom... Pomysł tej strony www polega na tym, że oprócz zdjęć i oficjalnych komentarzy można zamieścić na niej prywatne uwagi i myśli...

NASZE MAŁŻEŃSTWO:
Nie zdawałam sobie srawy, że małżeństwo jest tak trudną sprawą. Wspólne decyzje, życie, problemy - czasami nas zbliżają - czasami oddalają. Zrozumiałam, że nie wystarczy wyjść za mąż ale że muszę się starać, żeby utrzymać to małżeństwo. Dużo rozmyślam o naszych relacjach i atmosferze w naszym związku... Pierwsze miesiące przyniosły różne problemy komunikacyjne, czasami się kłócimy  - przez co zrozumiałam, ze małżeństwo to zupełnie inny typ relacji niż para nastolatków którzy są dla siebie "chłopakiem i dziewczyną" inie mają żadnych wspólnych obowiazków, nie są za siebie odpowiedzialni, nie maja dzieci... Małżeństwo to inny typ relacji niż "zwiazki bez zobowiazań".  Sama powoli zaczynam rozumieć i przekonywać się czym jest małżeństwo...  Na pewno nie wiedziałam tego przed ślubem...

Jak się poznaliśmy? Na co dzień pracuję jako fotograf. Andrzej przyszedł do mnie do studia dwa lata temu, żeby się sfotografować... Pracował jako model - fotograf.  "Spodobał mi się", więc zaproponowałam mu pozowanie w czasie kilku zleceń reklamowych... Potem współpracowaliśmy przy innych zleceniach.  Zaczęliśmy się przez to częściej spotykać... Po pół roku nieoczekiwanie dla nas obojga pojawiła się przyjaźń a potem miłość...  Po kolejnych ośmiu miesiącach spotkań jako "para" – któregoś dnia spontanicznie postanowiliśmy wziąć ślub. Był czerwiec 2007. Mieliśmy tylko dwa miesiące na przygotowania (ślub odbył się 29.IX 2007 r.).

Staramy się pielęgnować nasz związek, chociaż jesteśmy małżeństwem dopiero kilka miesięcy. Mamy wiele wspólnych sukcesów i miłych wspomnień... Chociaż - jak w życiu - mamy też różne problemy... Kiedyś myślałam, że trudno jest być samej - teraz widzę, że odpowiedzialność za drugą osobę i życie z kimś drugim jest jeszcze trudniejsze...  Dużo rozmyślam  -  wydaje mi się, że szczęście w małżeństwie to  wypadkowa mądrości, dyplomacji, doświadczenia a nawet sprytu obojga partnerów...  Staram się wykorzystać całą moją wiedzę  i doświadczenie - żebyśmy byli szczęśliwi... Szczęście nie przychodzi przypadkiem...  Tyle małżeństw wokół się rozpada.  Zastanawiam się co  robić,  żebyśmy zbliżali się do siebie coraz bardziej a nie oddalali jak niektóre pary, które znam...
Małżeństwo pochłania wiele czasu, który trzeba dać drugiej osobie i rodzinie...

Czytałam ostatnio wywiad z aktorką Joanną Brodzik, która planuje swój ślub... Podróż na Daleki Wschód zainspirowała ją do rozmyślań o małżeństwie. Przeczytała tam starą baśń - przypowieść - wg której jest siedem rodzajów  żon: 1 żona - morderca, 2 żona - złodziej, 3 żona - władca, 4 żona - przyjaciółka, 5 żona - matka, 6 żona - siostra, 7 żona - prawdziwa żona.
Wg słów basni "prawdziwa żona" szanuje swojego męża, pomaga mu, spełnia jego potrzeby, akceptuje jego słabości i wady (ale im nie pobłaża), jest dla niego partnerem, przyjacielem i rodziną.'

Pomyślałam po przeczytaniu tych słów, że rzeczywiście w małżeństwie najważniejszy jest szacunek dla partnera, to, żeby mu nie narzucać zmian i obowiązków, nie przeszkadzać w realizacji jego pasji i marzeń ale i nauczyć go dawania miłości i ciepła. Musimy umieć sprawić, żeby nasz partner sam chciał poświęcać nam czas, opiekować się nami i  dzielić wspólne życie. Nie można niczego wymagać. Można brać tylko to co druga osoba daje z własnej woli i z serca...  Chciałabym być taką "prawdziwą  mądrą żoną". Słowa baśni przestrzegają, że łatwo  zamienić się w "żonę władcę", albo w "żonę mordercę".  Dlatego musimy tłumić nasze negatywne instynkty bo tym bardziej ujawniają się w relacjach damsko - męskich. Niektórzy nie potrafią poskromić negatywnych emocji nie tylko wobec małżonka, rodzeństwa czy rodziców ale nawet wobec własnych dzieci... Dlatego tyle jest przemocy w rodzinach...

Ślub dużo zmienił w moim życiu. Ale z drugiej strony staram się, żeby nie zmienił mnie jako osoby. Dalej szukam nowych kontaktów, pracuję, reklamuję się... Mam dystans do naszego związku, małżeństwa i miłości... Jesteśmy małżeństwem na luzie, nowoczesnym i tolerancyjnym... Oboje mamy swoje kariery, pasje i ambicje i staramy się w nich wspierać a nie przeszkadzać sobie... Chociaż tak jak innych ogarnia nas chwilami zazdrość, zniecierpliwienie albo zły humor...   W małżeństwie bardzo trudno  nie obarczać drugiej osoby  swoim złym humorem... Trzeba  kontrolować wszystkie emocje, słowa i nastroje, być asertywnym, umieć mówić szczerze o swoich potrzebach i uczuciach i rozumieć potrzeby tej drugiej osoby.

Jestem bardzo szczęśliwa, że tyle się teraz dzieje w moim życiu  i że nalazłam kogoś komu "na mnie zależy"... Bez względu na to co to dokładnie znaczy. 

Mój ślub wykorzystuję trochę reklamowo - bo zdjęcia i film ze ślubu są wynikiem naszych własnych pomysłów reklamowych i stylizacji...

Chciałabym myśleć, że się nigdy nie rozstaniemy. Marzę o tym żeby nasza miłość dojrzała i była odczuwalna we wszystkich drobiazgach i codziennych chwilach. Żebym się nie bała, że ją stracę.  Chwilami martwię się, że może kiedyś się rozstaniemy... Wtedy myślę, że mogłabym też żyć tak jak dawniej. Sama... Nie koniecznie dla kogoś... Może dla czegoś? Dla ideałów, pracy... Chociaż zawsze żyje się też dla rodziny...  Dla rodziców... Dla ludzi wokół i dla świata jeśli umiemy i chcemy być pożyteczni....
Dlatego nie chcę się zamykać na świat i ludzi...